அறைந்து வருடுகிறாய்..

சன்னலைத் திறக்கிறேன்..
காத்திருக்க வைத்ததற்காய்
என்
முகத்தில் அறைந்துவிட்டு

வரைகிறேன் உன்னை....

மெல்லிய கோடுகளால்
மென்மையாக
வரைந்து கொண்டிருக்கிறேன்
உன் உருவத்தை..

துளி ரத்தம்

ஊசி குத்தியதால்
துளிர்த்த
ஒருதுளி ரத்தத்தை
உறைந்து போகும்முன்
உன்னிடம் காட்ட ஓடி வந்தால்..
அகல விரிக்கப்பட்ட உன்
உள்ளங்கைகளில் அறைந்துவிட்டுச் சென்றிருக்கிறார்கள்
ஆணிகளை.....
நடுங்கும் கரங்களால்
பிடுங்குகிறேன் ஆணிகளை...
கசியும் ரத்தத்தை

சன்னலோர இருக்கை

ஒடும் பேருந்தில்
சன்னலோர இருக்கைக்கு
அடம் பிடிக்கும் நான்
இப்போதெல்லாம்  தாராளமாய்
விட்டுத்தருகிறேன்
மகளுக்கு....
வரிசையாய் ஓடும்

பூங்கொத்து

எங்கள் தலைகளைக் கொய்து
நேர்த்தியாய் அடுக்கி
பிரியமானவர்களுக்கு
பரிசளிக்கிறீர்களே 

அடம்

அடம் பிடிக்கும் குழந்தையாய்
விடாமல் பெய்கிறது மழை..
 நான்
 நனைந்தே ஆகவேண்டுமாம்.

மீண்டும் மழை

மழையில் நனையும்  ஆசை
மறுக்கப்பட்ட குழந்தை
ரகசியம் பேசுகிறது
மரத்திடம்...